Aandelen, sectoren en segmenten van de lever
Aandeel van | Sector | Segment |
| Links delen | Dorsal links | I (CI) |
| Linker zij | II (CII) | |
| Paramedicus links | W (CII) IV (CIV) | |
| Juiste aandeel | Juiste paramedicus | V (CV), VIII (CVIII) |
| Rechts lateraal | VI (CVI), VII (CVII) |
De linker dorsale sector die overeenkomt met het eerste (CI) leversegment omvat de caudate lob en is alleen zichtbaar op het viscerale oppervlak en het achterste deel van de lever.
De linker laterale sector (segment II-CII) omvat het achterste gebied van de linker lob van de lever.
Links paramediane sector heeft een voorste gedeelte van de linker kwab van de lever (III segment - CIII) en het vierkante gedeelte (IV segment - CIV) met een gedeelte aan parenchymale organen diaphragmatica oppervlak van de strook, taps toelopend naar achteren (naar de groefbodem vena cava).
De juiste paramedische sector is het leverparenchym dat grenst aan de linkerlob van de lever. Dit segment omvat het V-segment (CV) dat het achterste mediale deel van de rechter lob van de lever op zijn diafragmaoppervlak bezet.
De rechter laterale sector die overeenkomt met het laterale deel van de rechter lob van de lever omvat VI-CVI (ligt vooraan) en VII-CVII-segmenten. De laatste bevindt zich achter de vorige en bezet het posterolaterale deel van het diafragmatische oppervlak van de rechter lob van de lever.
Van de fibreuze capsule diep in de lever zijn de lagen bindweefsel die het parenchym scheiden van de lobben, de structurele en functionele eenheden van de lever.
Lever lobule (lobulus hepatis) een prismatische vorm, de diameter 1,0-1,5 mm. Het totale aantal lobben ongeveer 500.000 segment opgebouwd uit radiarno convergeren van de periferie naar het centrum celrijen -. Hepatische balken. Elke bundel bestaat uit twee rijen levercellen - hepatocyten. Tussen de twee rijen cellen in het hepatische bundels begindelen van galwegen (gal groeven ductulus bilifer). Bloedvaten (sinusoïden) radiarno tussen de balken, die convergeren van de periferie naar het centrale ader wiggen (v.centralis), gelegen in het midden plakjes. Tussen de wand van het capillair en sinusoiliogo hepatocyten heeft perisinusoïdale ruimte (Disse). Tussen segmenten is er een kleine hoeveelheid bindweefsel in het inwendige waarvan zich interlobulaire gal groeven, slagaders en aders. Interlobulaire groeven slagader en Vienna buurt, die de zogenaamde lever triade. Door deze structuur, hepatocyten secreteren in twee richtingen: in de gal boring - gal, bloedvaten in - glucose, ureum, vet, vitaminen, enz., Ontvangen door de hepatische cellen uit de bloedstroom of gevormd in deze cellen ..
Hepatocyten hebben een veelhoekige vorm, hun diameter is 20-25 micron. De meeste hepatocyten hebben één kern, een kleiner deel - twee of meer kernen. Het cytoplasma van de hepatocyt lijkt groot of fijnmazig, afhankelijk van de ernst en samenstelling van de insluitsels (lipiden, pigmenten). Hepatocyten hebben veel mitochondriën, tot expressie gebracht endoplasmatisch reticulum en Golgi-complex, een significant aantal ribosomen, lysosomen, evenals microvezels met producten van vetzuurmetabolisme. In het cytoplasma veel glycogeen-korrels. Het cytolemma van hepatocyten heeft talrijke microvilli, tegenover de perisinusoïdale ruimte, in de richting van de bloedcapillairen.
Van de intrahepatische lobben komt het galwegenstelsel voort.
In de leverlobben zijn er galkanalen of tubuli. De speling (diameter) van de galkanalen is 0,5-1 μm. Ze hebben geen eigen muren, omdat ze uitvergrote zones zijn van intercellulaire ruimten tussen de rijen hepatocyten waaruit de hepatische ligger bestaat. De galkanalen hebben korte blinde vertakkingen (intermediaire tubuli van Göring), die tussen aangrenzende hepatocyten binnenkomen die de wanden van de galkanalen vormen. Bile groef (tubuli) start blindelings nabij de centrale ader en naar de omtrek van de schijven, waarbij de opening in interlobulaire (vokrugdolkovye) gal boring (ductuli interlobulares). Interlobulaire groeven verbinden met elkaar, nemen toe in diameter, vormen de rechter en linker leverkanalen (ductus hepaticus dexter en sinister). De poort van de lever, zijn beide leidingen aangesloten op de ductus hepaticus lengte van 4-6 cm. Tussen bladen hepatoduodenale lig ductus hepaticus met galkanaal verbindt (leiding van de galblaas) en vormt de galbuis.
De galbuis (ductus choledochus, s.biliaris) tussen de bladen hepatoduodenale ligament, juist voor de poortader en het recht van zelf-hepatische slagader. Vervolgens gaat het algemene galkanaal achter het bovenste deel van de twaalfvingerige darm, vervolgens tussen het dalende gedeelte en het hoofd van de pancreas. In de wand van de twaalfvingerige darm vormt de galgang een verbinding met het kanaal van de pancreas en vormt samen daarmee een expansie: de hepatische pancreatische ampulla (ampulla hepatopancreatica). De ampul opent in de twaalfvingerige darm op de top van zijn grote papilla. In de wanden van de mond van ampulla Vater een verdikking van de cirkelvormige bundels myocyten vormen sluitspier hepato pancreas ampullen of sfincter van Oddi. De verdeling van de cirkelvormige gladde spierbundels van deze sluitspier is ongelijk. Gladde spierbundels zijn het meest geconcentreerd aan de basis van de grote papilla en hebben een dikte van maximaal 75 μm, in de dikte van de tepel - 40 μm. De lengte van de sluitspier is 15-20 micron.
In de periode tussen de verteringsprocessen, is de sluitspier van Oddi gesloten, de gal hoopt zich op in de galblaas, waar het zich concentreert. Tijdens het spijsverteringsproces wordt de sfincter van Oddi geopend en komt de gal in de twaalfvingerige darm
In de wanden van het terminale deel van het gemeenschappelijke galkanaal, vóór de fusie met het kanaal van de pancreas, bevindt zich ook een sluitspier. Deze sfincter van het gemeenschappelijke galkanaal, met zijn samentrekking, blokkeert de stroom gal uit het galkanaal naar de hepatische pancreatische ampulla en verder in de twaalfvingerige darm.
De wanden van interlobulaire galwegen worden gevormd door een enkellaags kubisch epitheel. De wanden van het hepatische, vesicale en algemene galkanaal hebben drie membranen. Het slijmvlies is bekleed met een enkellaags hoog prismatisch epitheel. In het epitheel zitten ook slijmbekercellen. De propria van het slijmvlies is goed ontwikkeld, bevat veel longitudinale en cirkelvormige elastische vezels, een paar meercellige slijmklieren. De submucosa is slecht ontwikkeld. Het spiermembraan is dun en bestaat voornamelijk uit spiraalvormige stralen van gladde myocyten, waartussen zich bindweefsel bevindt.
Innervatie van de lever
De lever wordt geïnnerveerd door de takken van de nervus vagus en door de hepatische (sympatische) plexus.
Bloedtoevoer naar de lever
De leverslagader en de poortader komen de poorten van de lever binnen. De ader draagt arterieel bloed, het poortader - veneus bloed uit de maag, pancreas, darm, milt. In de lever vertakt de ader van slagaders en de poortader zich naar de interlobulaire arteriën en interlobulaire aderen, die zich samen met de interlobulaire galwegen tussen de lobben van de lever bevinden. Vanuit de interlobulaire aderen in de lobben breiden de brede bloedcapillairen (sinusoïden) uit die in de centrale ader stromen. In de beginsecties van de sinusoïdale arteriële capillairen die uit de interlobulaire arteriën stromen. De centrale aders van de hepatische lobben zijn met elkaar verbonden en vormen subdurale (collectieve) aderen. Sublobulaire aderen fuseren met elkaar, worden groter en vormen uiteindelijk 2-3 hepatische aderen. Ze komen uit de lever in het gebied van de groef van de inferieure vena cava en stromen in deze richting.
Uitstroom van lymfe: in de lever, coeliakie, rechter lumbale, bovenste diafragmatische, perigenuze lymfeklieren.
[Leeftijd kenmerken van de lever
De pasgeborene heeft een grote lever en neemt meer dan de helft van het volume van de buikholte in. Het gewicht van de lever in een pasgeborene is 135 g, dat is 4,0 - 4,5% van het lichaamsgewicht (bij volwassenen 2-3%). Het diafragmatische oppervlak van de lever is convex, de linker kwab van de lever is gelijk in grootte naar rechts of groter dan deze. De onderste rand van de lever is convex, onder de linker kwab bevindt zich de dikke darm. De bovenste rand van de lever aan de rechterkant sredneklyuchichnoy lijn is op het niveau van V rib, en aan de linkerkant - ter hoogte van de VI rib. De linker kwab van de lever steekt de ribboog over langs de linker sredneklyuchichnoy-lijn. De dwarsafmeting van de lever bij de pasgeborene is 11 cm, lengte - 7 cm, verticaal - 8 cm De baby van 3-4 maanden snijpunt van de ribbenboog links leverkwab gevolg van de vermindering van de grootte is al okologrudinnoy lijn .. Bij pasgeboren lever onderrand van de juiste midclaviculaire lijn uitsteekt vanaf de ribbenboog 4,0-2,5 cm en de middellijn anterior - op 3,5-4,0 cm onder het processus xiphoideus.
Soms bereikt de onderrand van de lever het juiste iliumbot. Bij kinderen van 3-7 jaar ligt de onderrand van de lever 1,5 a 2,0 cm onder de ribboog (langs de middelste claviculaire lijn). Bij het kind van 7 jaar bereikt het gewicht van een lever 700. Na 7 jaar verlaat de onderste rand van een lever van onder een ribboogboog niet; onder de lever is alleen de maag. Vanaf dit moment is de skeletonopia van de lever van het kind bijna hetzelfde als die van een volwassen menselijk skelet. Bij kinderen is de lever zeer mobiel en verandert de positie ervan gemakkelijk wanneer de positie van het lichaam verandert. De uiteindelijke grootte van de lever bereikt na 20-29 jaar. Na 60-70 jaar neemt het gewicht van de lever af, het bindweefsel groeit. In de hepatocyten met de leeftijd neemt de hoeveelheid lipofuscine toe, neemt het aantal delende hepatocyten scherp af, de grootte van hun kernen neemt toe.
